Spis treści
Co zrobić w sytuacjach, gdy dziecko wpada w złość i trudno je uspokoić? Jakie są sprawdzone sposoby na kryzys wieku dziecięcego malucha? Sprawdź, jakie metody sprawdzają się najlepiej w wychowywaniu najmłodszych.
Co robić, kiedy pojawiają się wybuchy gniewu u dziecka?
W przypadku, gdy u dziecka pojawiają się wybuchy gniewu, warto dokładnie prześledzić zachowanie dziecka, poszukać przyczyny, powodu i sytuacji, które takie wybuchy inicjują. Nieważne, czy dotyczy to malucha uczącego się dopiero mówić, czy starszego dziecka. W takim przypadku dziecko może dawać sygnał, który wskazuje na jego potrzebę uzyskania pomocy od rodzica. Dobrze jest je wspierać, proponować rozwiązania, a przede wszystkim rozmawiać. Należy zwracać uwagę nie tylko na to, jak najmłodszy się zachowuje, ale również badać jego uczucia i wewnętrzne emocje.
Czy rozmowa o uczuciach pomaga rozwiązać problem?
Rozmowa o uczuciach i emocjach z pewnością nie należy do najłatwiejszych czynności rodzicielskich. Często nawet dorośli mają z tym niemały problem. W przypadku, gdy u dziecka pojawiają się trudne emocje, rodzic również często ma z nimi styczność. Nie zawsze wiadomo, jak poradzić sobie z negatywnymi uczuciami dziecka. Nie należy domyślać się tego, co dziecko czuje ani brać tego jako pewnik. W przypadku, gdy zachowanie malucha nie jest odpowiednie, nie należy również kazać mu się uspokoić.
To, co najlepiej sprawdza się w przypadku najmłodszych to rozmowa, która pomaga im zrozumieć emocje, a także ich zachowanie. Dzięki temu działa się nie tylko na objawy, ale i przyczyny takich zachowań. Warto zapoznać się z motywacją dziecka. Bardzo często potrzebuje ono zauważenia, dostrzeżenia, wysłuchania, akceptacji. Tego typu rozmowa może przynieść bardzo korzystne skutki, które dodatkowo pozwolą na silniejsze rozwinięcie się więzi pomiędzy dzieckiem a jego rodzicem.
Co robić, kiedy dziecko nie chce rozmawiać o uczuciach?
To, że dziecko nie chce rozmawiać o uczuciach może wynikać z niewłaściwego stosunku do emocji. Niezwykle ważny jest także sposób przeprowadzenia rozmowy. Delikatna materia rozmów, wymaga wyjątkowego wyczucia i empatii, akceptacji i zrozumienia. Co najważniejsze – dziecka nie należy oceniać. Dobrze jest zachęcić malucha do tego, dlaczego chcemy z nim porozmawiać i wyjaśnić mu, że ma ona na celu pomoc w zrozumieniu nam jego zachowania. Dobrze jest zapewnić mu bezpieczne i przyjazne warunki do rozmowy.
Czy karanie jest konieczne?
Wiele rodziców zadaje sobie pytanie, czy można karać dzieci. Specjaliści podkreślają, że każdy powinien dostosować metodę wychowawczą do swoich możliwości, jednak nie należy w tym wszystkim przekraczać granic prywatności i bezpieczeństwa dzieci. Mają one bowiem prawo do wychowywania się w odpowiednich warunkach. Dziecka nie należy więc między innymi bić czy karać za pomocą krzyku.
Jak zachęcić dziecko do samodzielności?
Każdy rodzic chętnie pomaga dziecku, ale też chce, by w którymś momencie samo chciało z tej pomocy zrezygnować. Jeżeli nastolatek lub dorosłe już dziecko nie chce odciąć tzw. pępowiny, to być może nie nauczyło się dokonywać samodzielnych wyborów i ponosić ich konsekwencji. Warto wiedzieć, czy obawia się porażek, czy może też naszej reakcji na nie. Nie należy patrzeć na dziecko z perspektywy własnych doświadczeń i możliwości. Warto z nim porozmawiać, tak aby po pierwsze zrozumieć jego zachowanie, a po drugie zachęcić i przekazać odpowiednie zasoby do tego, aby mogło się usamodzielnić.
Jak krytykować nie raniąc i chwalić nie wprawiając w zakłopotanie?
Pochwała może być konkretna lub oceniająca. W przypadku pochwały oceniającej, jej udzielenie jest uzależnione od dobrej lub złej woli rodzica. Jest mniej wartościowa niż pochwała opisowa. Używając w pochwałach typowo oceniających przymiotników typu: mądry, rozsądny, trzeba także dodać, dlaczego się ich stosuje. Dziecko świadome swoich realnych umiejętności samo jest w stanie sobie taką pochwałę wystawić i nie czuje się uzależnione od oceny innych.
Nawet jeśli nie lubi się krytykować, czasem trzeba dziecku zwrócić uwagę. Dobrze jeśli krytyka będzie konstruktywna, zachęcająca do zmiany. Najlepszą metodą jest zwrócenie uwagi, określenie oczekiwań, zaproponowanie rozwiązania. Można przypomnieć poprzednie osiągnięcia, a także dać odpowiedni czas na zmianę. Oczywiście nie wszystko na raz. Wszystko należy przemyśleć, a rozmowy nie przeprowadzać w silnych emocjach.
Podejmujemy różne działania mające na celu likwidację zaistniałych problemów i trudności wychowawczych. Ważne, by robić to na bieżąco i nie odwlekać w czasie zajęcia się nimi. Na początku rozmowa z dzieckiem może wydawać się dość trudnym zadaniem, jednak z czasem stanie się czymś naturalnym zarówno dla malucha, jak i jego rodziców. Dzięki temu tworzy się odpowiednie warunki dla dziecka do rozwoju, co skutkuje wkraczaniem w dorosłość w atmosferze, jaka jest potrzebna do prawidłowego funkcjonowania w świecie.
Dodaj komentarz